دوستانت يادبود آورده اند
توي ساكت هر چه بود آورده اند
من كنار جانماز مادرم
عشق بابا مانده اينجا در سرم
هر چه داري در لباست خاك بود
پس چرا پيراهنت صد چاك بود
عشق بابا در سرم ديوار شد
خواهر معصوم من بيدار شد...
زينب انگاري برادرهات نيست
مرد هاي كشورم هيهات نيست
ما چرا با دردها جا مانده ايم
باز امشب غرق اما مانده ايم ...

گلشن روزگار

در گلشن روزگار رفتم سحري
برگوشه خلوتش فگندم نظري
ديدم گلي اميدي من بي پر بال
بر گشتم از آن ديار با چشم تري